நீதி: சரியான அணுகுமுறை
உபநீதி: மனநிறைவு, தனித்துவம்
உன்னத பண்புகளுக்கும் நேர்மைக்கும் பெயர் பெற்ற இராணுவ வீரர் ஒருவர், மத குருவிடம் ஆலோசனை கேட்கச் சென்றார்.
மத குரு தனது பிரார்த்தனையை முடித்ததும், இராணுவ வீரர் “நான் ஏன் தாழ்வு மனப்பான்மை உள்ளவனாக உணர்கிறேன்? நான் பல முறை மரணத்தை எதிர் கொண்டிருக்கிறேன், பலவீனமானவர்களைப் பாதுகாத்துள்ளேன். ஆயினும், நீங்கள் தியானிப்பதைப் பார்த்தவுடன், என் வாழ்க்கைக்கு எந்த முக்கியத்துவமும் இல்லாதது போல் உணர்கிறேன்” என்றார்.
மத குரு “சற்று பொறுத்திருங்கள். இன்று என்னைப் பார்க்க வந்திருக்கும் அனனவரையும் கவனித்து விட்டு, உங்களுக்கு பதிலளிக்கிறேன்” என்று கூறினார்.
நாள் முழுவதும் மக்கள், மத குருவின் உபதேசத்தைக் கேட்க உள்ளே சென்று வருவதை இராணுவ வீரர், கோவில் தோட்டத்திலிருந்து உட்கார்ந்தவாறு பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். ஒளி மிளிர்ந்த முகத்தோடு மத குரு அவர்கள் அனைவரையும் பாரபட்சம் ஏதுமின்றி, புன்னகையுடனும் நிதானத்துடனும் வரவேற்றதை அவர் கவனித்தார்.
இரவில் அனைவரும் சென்றபின் இராணுவ வீரர், “இப்போது நீங்கள் எனக்கு அருளுரை வழங்க முடியுமா?” என்று வேண்டினார்.
குரு அவரை தனது அறைக்கு அழைத்துச் சென்றார். முழு நிலவு வானத்தில் பிரகாசித்தது, வெளிமண்டலத்தில் ஆழ்ந்த அமைதி நிலவியது. மத குரு இராணுவ வீரரிடம் இவ்வாறு கூறினார் – சந்திரனைப் பார்த்தீர்களா? எத்தனை அழகாக இருக்கிறது! இது இரவு முழுவதும் வானத்தில் வியாபித்திருக்கும், நாளை சூரியன் உதிக்கும். ஆனால் சூரிய ஒளி மிகவும் பிரகாசமானது, நம்மை சுற்றியுள்ள நிலபரப்பின் விவரங்களை எடுத்துக் காண்பிக்கும், உதாரணம் மரங்கள், மலைகள், மேகங்கள். நான் இரண்டையும் பற்றி பல ஆண்டுகளாக சிந்தித்துள்ளேன். ஆனால் சந்திரன், “நான் ஏன் சூரியனைப் போல பிரகாசிப்பதில்லை? ஒருவேளை நான் தாழ்ந்தவனோ?” என்று ஒரு போதும் கேட்டதில்லை.
இராணுவ வீரரும் “நிச்சயமாக இல்லை” என பதிலளித்தார். மேலும் “சந்திரனும் சூரியனும் வெவ்வேறு. ஒவ்வொன்றும் அதற்கே உரிய தன்மையை கொண்டுள்ளன. இரண்டையும் ஒப்பிட முடியாது” என்று கூறினார்.
மத குரு “உங்கள் கேள்விக்கான பதிலை நீங்களே அறிவீர்கள். நாம் இருவரும் வெவ்வேறு நபர்கள், ஒவ்வொருவரும் அவரவர் நம்பிக்கைக்கேற்ப நமது வழியில் உழைக்கிறோம், போராடுகிறோம். இவ்விதம் உலகை ஒரு சிறந்த இடமாக மாற்றுவதை சாத்தியமாக்குகிறோம்; தோற்றத்தில் மட்டுமே வேறுபடுகிறோம்” என்று கூறினார்.
நம்மை வேறு யாருடனும் ஒப்பிடத் தேவையில்லை. நம்மை நாமே, நம்முடன், நமக்காக ஒப்பிடலாம். நாம் அனைவரும் நமது படைப்பாளரால் ஒரு உன்னத நோக்கத்தோடு தனித்தனியாக தோற்றுவிக்கப்பட்டவர்கள்!
நீதி:
நமக்கு ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட திறன் எதுவாக இருந்தாலும், நாம் மகிழ்ச்சியாகவும், மன நிறைவுடனும் இருக்க வேண்டும். நாம் ஒவ்வொருவரும் நம்முடைய சொந்த வழிகளில் தனித்துவ பண்புகளை பெற்றிருக்கிறோம் என்பதால், நாம் நம்மை மற்றவர்களுடன் ஒப்பிட்டு, நம்மை தாழ்த்திக் கொள்ளவோ பிறர் மீது பொறாமைப்படவோ கூடாது.
நமது ஒற்றுமைகள் வெவ்வேறு தன்மை கொண்டவை!
மொழி பெயர்ப்பு:
வள்ளி, சரஸ்வதி, ரஞ்சனி
1970 ம் வருடத்தின் மத்தியில், விஞ்ஞானி ஸ்டீஃபன் ஹாக்கிங் இயற்பியலில் முனைவர் பட்டம் பெற இருந்தார். அவரது இயக்கங்கள் அனைத்தையும் படிப்படியாக முடக்கும் நோயை ஏற்கனவே சுமந்து கொண்டிருந்த நிலையில், ஒரு மருத்துவர் அவரிடம் இரண்டு ஆண்டுகள் மட்டுமே வாழ இயலும் என்று கூறினார்.
ஒரு விவசாயி, சாலையில் நடந்து கொண்டிருக்கும் போது, பாதையில் ஒரு சிறிய பாறாங்கல்லைக் கண்டான். உடனே, அவன் நடு வழியில் யார் இந்தக் கல்லைப் போட்டிருப்பார்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டு, அதை யாருமே ஓரமாக நகர்த்தவில்லையே எனக் குற்றம் சாட்டிக் கொண்டே சென்றான்.
அவர் இத்தகைய நீண்ட பயணம் மேற்கொண்டது இதுவே முதல் முறையாக இருந்தது. ஆதலால், அவர் தனது அரண்மனைக்கு திரும்பிய போது, கால்களில் ஏற்பட்ட வலியினால் மிகுந்த வேதனை அடைந்தார். மேலும், மிகுந்த கரடுமுரடான, கடினமான பாதையில் சென்ற காரணத்தினாலும் இந்த அசௌகரியம் ஏற்பட்டது.
அதற்கு பின் தனது குடிமக்களை, நாட்டின் ஒவ்வொரு சாலையையும் தோலால் மூட கட்டளையிட்டார். இதை செய்வதற்கு, ஆயிரக்கணக்கான பசுக்களின் தோல் மற்றும் அதிகமான பொருட்செலவும் ஏற்படும். அச்சமயம் அவருடைய ஊழியர்களில் ஒருவர், புத்திசாலியாக இருந்ததால் துணிச்சலுடன் அரசரிடம், “பணத்தை ஏன் இவ்விதம் வீணாக செலவழிக்க வேண்டும்? அதற்கு பதில் தங்கள் கால்களை சிறிதளவு தோலினால் பாதுகாத்துக் கொள்ளலாமே?” என்றார். இந்த பரிந்துரையை கேட்ட மன்னர் முதலில் ஆச்சரியப்பட்டார். பின்னர் தனக்கு ஒரு காலணி செய்யுமாறு கூறி அந்த ஆலோசனையை ஏற்றுக் கொண்டார்.