நீதி: சரியான அணுகுமுறை
உப நீதி: நேர்மை / மன வலிமை
ஆறு வயது சிறுவன் ஒருவன், ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு கடைக்கு வந்து கொண்டிருதான். அக்கடையில் ஆவலைத் தூண்டும் பொருட்கள் நிரம்பி இருந்ததால், அவன் அலமாரிகளைப் பார்த்து கொண்டே கடையின் வெவ்வேறு பகுதிகளில் சுற்றித் திரிந்தான். பளபளவென்று பிரகாசிக்கும் உறைகளில் சாக்லேட்டுகள், வண்ணமயமான காகிதத்தில் இனிப்புகள், ஆசையைத் தூண்டுகின்ற வடிவங்களில் பிஸ்கெட்டுகள்…… அதையெல்லாம் அவன் தொடவும் இல்லை; வாங்கவும் இல்லை.
பொதுவாக, விற்பனையாளர்கள் இவ்வகையான சந்தேகத்திற்கிடமான நபர்களை நன்கு அறிவர். எனவே அவர்களை கண்காணித்து, இயன்ற வரை அவர்களை அகற்ற முயற்சி செய்வார்கள்.
விற்பனையாளர், “ஏய், எதையும் வாங்காமல் ஏன் இப்படி சுற்றித் திரிகிறாய்?” என்று அவனை முரட்டுத்தனமாகக் கேட்டார்.
அதற்கு சிறுவன், “நான் எதையும் வாங்கப் போவதில்லை” என்று அமைதியாக பதிலளித்தான்.
விற்பனையாளர், “பிறகு இங்கே என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறாய்? மூன்றாவது முறையாக உன்னை நான் பார்க்கிறேன். எதை வாங்குவது என்று முடிவு செய் அல்லது வீட்டிற்கு செல்” என்றார்.
அதற்கு சிறுவன், “நான் பயிற்சி எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்,” என்று மீண்டும் அமைதியாகக் கூறினான்.
விற்பனையாளர் “பயிற்சியா? என்ன பயிற்சி?” என்று குழப்பத்தோடு கேட்டார்.
சிறுவன் “நான் என் நேர்மையை பரிசோதனை செய்து கொண்டிருக்கிறேன்” என்று பதிலளித்தான்.
விற்பனையாளர், “என்ன சொல்கிறாய்?” என்று இன்னும் குழப்பமாகப் பார்த்தார். இதற்கு முன்பு யாரும் இப்படி கூறி அவர் கேட்டதில்லை.
மேலும் அவர், “ஏய், எப்படி அதை செய்வாய்?” என்று கேட்டார்.
அதற்கு சிறுவன், “இப்படித் தான். நான் பல முறை அலமாரி வழியாகக் கடந்து சென்று, பிஸ்கெட்டுகள் மற்றும் சாக்லேட்டுகளை பார்க்கிறேன் …… அவை என்னைத் திரும்பிப் பார்க்கின்றன. நான் அவற்றிடம் “ஆகட்டும், என்னைப் பார்த்துக் கொண்டே இரு. நான் உன்னைப் பற்றி கவலைப்பட போவதில்லை. நான் உன்னை விரும்பவில்லை” என்று கூறுவேன். முதலில் அது போல செய்வது எளிதாக இருக்காது; ஆனால் நானே என்னை பழக்கிக் கொண்ட பின், இப்போது அவற்றையெல்லாம் பார்த்து எளிதாக கடந்து செல்ல முடிகிறது” என்றான்.
நேர்மையை எவ்விதமான வழிகளில் பயிலலாம் என்ற அதிர்ச்சியூட்டும் உண்மையை வெளிப்படுத்திய அச்சிறுவனை பார்த்த விற்பனையாளர் திகைத்துப் போனார்.
அதற்குப் பிறகு, சிறுவன் கடைக்குள் நுழைந்த போதெல்லாம், விற்பனையாளர் முகத்தில் ஒரு புன்னகை நிரம்பியது. அவர் அனைவரிடமும் பெருமையுடன், “இதோ, தனது நேர்மையை சோதனை செய்யும் சிறுவன் வந்து விட்டான்” என்று கூறினார்.
தைரியமாக பிரச்சனைகளை எதிர்கொண்டு, நம் வேர்களை மண்ணில் ஆழமாக ஊன்றி வைத்தால், வாழ்க்கையின் புயல்களை தாங்கும் வலிமையை அது நமக்கு தரும்.
நீதி:
நாம் வளர்த்து கொள்ள வேண்டிய நற்பண்பு நேர்மை ஆகும். இந்த குணம் நாம் உண்மையாக இருக்கவும், மனநிறைவு மற்றும் மன அமைதிக்கும் வழி வகுக்கும்.
மொழி பெயர்ப்பு:
வள்ளி, சரஸ்வதி, ரஞ்சனி
ஒரு விவசாயி, சாலையில் நடந்து கொண்டிருக்கும் போது, பாதையில் ஒரு சிறிய பாறாங்கல்லைக் கண்டான். உடனே, அவன் நடு வழியில் யார் இந்தக் கல்லைப் போட்டிருப்பார்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டு, அதை யாருமே ஓரமாக நகர்த்தவில்லையே எனக் குற்றம் சாட்டிக் கொண்டே சென்றான்.
அவர் இத்தகைய நீண்ட பயணம் மேற்கொண்டது இதுவே முதல் முறையாக இருந்தது. ஆதலால், அவர் தனது அரண்மனைக்கு திரும்பிய போது, கால்களில் ஏற்பட்ட வலியினால் மிகுந்த வேதனை அடைந்தார். மேலும், மிகுந்த கரடுமுரடான, கடினமான பாதையில் சென்ற காரணத்தினாலும் இந்த அசௌகரியம் ஏற்பட்டது.
அதற்கு பின் தனது குடிமக்களை, நாட்டின் ஒவ்வொரு சாலையையும் தோலால் மூட கட்டளையிட்டார். இதை செய்வதற்கு, ஆயிரக்கணக்கான பசுக்களின் தோல் மற்றும் அதிகமான பொருட்செலவும் ஏற்படும். அச்சமயம் அவருடைய ஊழியர்களில் ஒருவர், புத்திசாலியாக இருந்ததால் துணிச்சலுடன் அரசரிடம், “பணத்தை ஏன் இவ்விதம் வீணாக செலவழிக்க வேண்டும்? அதற்கு பதில் தங்கள் கால்களை சிறிதளவு தோலினால் பாதுகாத்துக் கொள்ளலாமே?” என்றார். இந்த பரிந்துரையை கேட்ட மன்னர் முதலில் ஆச்சரியப்பட்டார். பின்னர் தனக்கு ஒரு காலணி செய்யுமாறு கூறி அந்த ஆலோசனையை ஏற்றுக் கொண்டார்.
Saibalsanskaar Tamil 